Hoe een GSA, ook al staat die momenteel gestald, een glimlach op je gezicht kan toveren.
Gisteravond zat ik te eten op de bank, gaat de deurbel. Staat de schilder voor de deur die afgelopen voorjaar bij de overburen de kozijnen heeft geschilderd. Hij zag toen m'n GSA en vertelde dat hij er ook lang eentje had gehad en er nog wat documentatie over had. Kwam hij de volgende dag met een originele Citroën werkplaatsmap van de GSA aanzetten, voor niks! Sindsdien had ik hem niet meer gezien, staat hij plots ineens met een doos onderdelen en een doos oude clubbladen, instructieboekjes en dergelijke voor de deur! Anders zou hij het weggooien, of ik er nog belang bij had. Natuurlijk, met alle plezier! En weer hoefde hij er niets voor te hebben. Daar word je toch blij van?
De totale onderdelen-score: een dynamo, een startmotor, vier naafkapjes, een spoorstang met stofhoes, een set rode bougiekabels, een losse mistlamp, een startslinger, een tellerbakje precies zoals de mijne en nog wat klein grut. Dat is toch ontzettend leuk? Als je daar geen glimlach van op je gezicht krijgt...
